Świerzb u królików

      Świerzb u królików występuje w dwóch odrębnych postaciach, jako świerzb uszu oraz jako świerzb głowy. Świerzb głowy nie leczony, czasami może objąć całe ciało królika. Dwa podane rodzaje świerzbu króliczego, wywoływane są przez dwa różne gatunki świerzbowców. Świerzbowce są to maleńkie pasożyty drążące skórę zaatakowanego zwierzęcia. Żyją one i rozmnażają się w wywierconych w skórze "chodnikach", wywołując przez to bardzo dokuczliwe swędzenie i powodując przy tym czasami ostre stany zapalne.

      Najczęściej u królików występuje świerzb uszu. Chorobę tę wywołują świerzbowce osiedlające się w zewnętrznych przewodach usznych. Nakłuwają one skórę na wewnętrznej powierzchni małżowiny usznej królika, następnie wświdrowują się w nią powodując silne swędzenie. Króliki drapią chore ucho najczęściej w charakterystyczny sposób, za pomocą tylnej nogi, wstrząsają głową, przechylają je na bok. Bardzo często stojące u zdrowego królika uszy, podczas choroby zwisają.

      Świerzb uszu jest bardzo zaraźliwy, w bardzo szybkim tempie przechodzi z jednego królika na drugiego. Po usunięciu chorego królika z klatki, świerzbowce żyją w niej jeszcze przez okres około 11 dni. Hodowca powinien więc bardzo starannie klatkę po chorym króliku odkazić (w szczególności wszystkie kąty, szpary oraz szczeliny, w których mogą zagnieździć się pasożyty). Jeśli hodowca nie zadba odpowiednio o odkażenie klatek, może spodziewać się, że choroba w krótkim czasie zaatakuje cała jego hodowlę.

      W uszach chorych królików tworzą się strupki wypełniające niekiedy całkowicie przewód uszny. Strupki należy rozmiękczać oliwą lub innym czystym, nie jełczejącym tłuszczem, np. wazeliną. Gdy strupki ulegną rozmiękczeniu, możemy je delikatnie zeskrobać, przy odpowiedniej małej drewnianej szpatułce. Gdy oczyścimy małżowinę uszną, należy do jej wnętrza (tzn. do otworu słuchowego) wprowadzić maść zawierającą środek zabijający świerzbowce, np. 2-5% maść kreolinową, nabierając ją na watę i smarując dokładnie całe wnętrze przewodu usznego aż do błony bębenkowej. Poprzez umiejętne ugniatanie oraz masowane nasady ucha, hodowca powinien się starać aby maść była doprowadzona do wszystkich jego wgłębień oraz zagięć.
Po upływie 4 dni, zabieg należy powtórzyć, aby zniszczyć chorobę całkowicie i aby nie dopuścić do ocalenia jajeczek świerzbu po pierwszym przeprowadzonym zabiegu.

      Po przeprowadzonym każdym zabiegu, należy spalić ściółkę, na której chory królik przebywał oraz należy usunąć z uszu łuseczki oraz strupki, waciki, jak również drewienka, które były używane przy zabiegu.

      Inny gatunek świerzbowca wywołuje świerzb głowy królików. W początkowych objawach choroby, skóra na nosie królika zaczyna się łuszczyć, następnie pojawiają się na niej strupki. Strupki te są suche i spękane, o szarej barwie, maja grubość od 1 do 2 cm. Od nosa przebieg choroby zaczyna się przemieszczać ku oczom, stopniowo przechodzi na czoło. Mało jest przypadków, w których choroba pojawia się na innych częściach ciała, niż te wymienione. Przy świerzbie głowy, świąd jest słaby. Choroba świerzbu głowy królików, jest bardzo groźna i zaraźliwa. Bardzo mocno wyczerpuje króliki, może prowadzić do ich śmierci. Świerzbowiec ten charakteryzuje, się wygryzaniem "chodników" na naskórkach miejsc zaatakowanych chorobą. Świerzb najlepiej leczyć poprzez wcieranie maści siarkowej, kreozolowej lub naftalinowej.