Gałęzie, nasiona, jagody drzew i krzewów jako karma dla królików

     Gałęzie drzew i krzewów wyłącznie świeże, jak również chrust należy zadawać królikom hodowlanym od czasu do czasu, ponieważ są one pożądaną odmianą w żywieniu, która zaspokaja potrzebę gryzienia, a ponadto garbniki zawarte w korze wywierają wpływ dietetyczny. Królikom należy podawać wyłącznie drobne gałązki, najlepiej pędy odpadające przy cięciu drzew w sadach, parkach i lasach. Gałązki drzew i krzewów ozdobnych, nie dość znanych pod względem ich przydatności pastewnej, należy skarmiać bardzo ostrożnie. Z najbardziej znanych krzewów na pasze dla królików nie nadaje się ligustr. Doświadczenia w tym kierunku nie zostały jeszcze ostatecznie ukończone, ale bezpieczniej jest nie ryzykować stosowania go w żywieniu królików. Morwa jest nieszkodliwa, ponadto daje dobre wyniki, ale króliki jedzą ją niechętnie, może więc być stosowana jako pasza zastępcza. Maliny, jeżyny, porzeczki to bardzo dobra pasza dla królików. Pędy ich króliki jedzą bardzo chętnie zarówno w stanie świeżym, jak i suszonym. Bez ma zbyt silny zapach, którego króliki nie lubią. Niemniej jednak młode pędy bzu po wysuszeniu stanowią dobra paszę dla królików. Szkodliwe, a nawet trujące są: bukszpan, cis, jałowiec, tuja, wawrzynek, wilcze łyko oraz złoty deszcz.

     Gałązki drzew iglastych mogą być wykorzystane na paszę dla królików, ale tylko kiedy są młode, ponieważ wtedy w żaden sposób nie szkodzą królikom, nawet gdy są skarmiane w większych ilościach. Dawno temu doświadczenia radzieckie wykazały, że dorosły samiec rasy szynszyl zjada bez szkody dla zdrowia do 150g gałązek drzew iglastych (jodła, sosna), ponadto w tamtym okresie w niektórych radzieckich hodowlach królików, hodowcą udało się zastąpić siano w żywieniu królików gałązkami sosnowymi oraz jodłowymi.

     Nasiona i jagody a np. żołędzie stanowią znakomitą paszę tuczącą dla królików, które muszą jednak przyzwyczaić się do niej. Powinno się mieszać suche i rozdrobnione lub mielone żołędzie z paszami miękkimi, takimi jak np. ziemniaki czy obierzyny. Odgoryczanie żołędzi jest w żywieniu królików na ogół niepotrzebne. Skarmianie ich bardzo korzystnie wpływa na smak mięsa i na jędrność tłuszczu.

     Kasztany stanowią także bardzo wartościową paszę dla królików. Jednak króliki jedzą je bardzo niechętnie, ponieważ kasztany posiadają w sobie goryczkę. Dlatego kasztany można skarmiać jako domieszkę, do innych pasz, zwłaszcza do miękkich, takich jak ziemniaki, które łagodzą ich niemiły dla królików smak. Kasztany są nieszkodliwe dla królików, można je przechowywać wysuszone w piecu piekarskim lub uprażone na kuchni i wyłuskane, pod tą postacią kasztany są bardzo twarde. Dodajemy ich też po zgnieceniu lub zmieleniu do innych pasz. Żołędzie oraz kasztany należy skarmiać na surowo.

     Jagody jarzębiny także można skarmiać królikom, ale dopiero gdy są w pełni dojrzałe i wysuszone. Należy je także mieszać z paszami miękkimi. Jagody jarzębiny mają lekką goryczkę, która działa dietetycznie, ponadto pobudza pracę jelit. Ale przy bardzo obfitym skarmianiu ich, jak twierdzą hodowcy, białe futerka np. królików rasy angora, zaczynają żółknąć już nawet na żywym zwierzęciu.

     Jagody ligustru w żywieniu królików nie mają wprawdzie wysokiej wartości pokarmowej, ale króliki jedzą je bardzo chętnie.

     Bukwy należy skarmiać ostrożnie, ponieważ zawierają one bowiem alkaloid faginę i kwas szczawiowy. Bukwy skarmiane w większych ilościach mogą wywołać nawet u koni i bydła zatrucie. Owce oraz kozy jedzą bukwy niechętnie, natomiast dla świń i dla drobiu bukwy stanowią bardzo dobrą paszę. Jak wykazały inne dawniej przeprowadzone doświadczenia bukwy wywołują w królików objawy zatrucia podobne jak u bydła i koni. Bukwy można zadawać królikom w ilości nie przekraczającej 20% składu mieszanki treściwej, przy czym przed skarmieniem dobrze jest je obgotować i wodę, w której były gotowane wylać. W Belgii pieką z bukw, żołędzi, siemienia lnianego oraz z otrąb specjalny chleb pastewny dla królików.