Klatki dla królików

      Jest bardzo dużo klatek dla królików. Dobra klatka musi zapewnić warunki konieczne dla zachowania zdrowia przebywających w niej zwierząt, tym bardziej że pozostają one w zamknięciu przez całe życie korzystając tylko niekiedy z krótkotrwałego i ograniczonego ruchu na wybiegach.

      Klatka dla królików powinna być sucha i widna, mieć stały dopływ świeżego powietrza, a jednocześnie chronić króliki przed deszczem i wiatrem, szczególnie przed przeciągiem - które są dla nich bardzo szkodliwe.
Klatka powinna być łatwa do utrzymania w niej czystości i do odkażania.

      Powinna w lecie zapewnić królikom chłód a zimą ciepło. Musi chronić przed napaścią szkodników, zwłaszcza szczurów i drobnych drapieżców, jak kuny i tchórze, oraz przed psami, które również mogą wyrządzić duże szkody w królikarni.

      Najlepszym materiałem na klatki dla królików jest drewno. Z powodzeniem możemy zrobić je z używanych desek ze skrzyni lub też starych drewnianych beczek. Najczęściej klatki robi się z dobrze wystruganych i wygładzonych (wyheblowanych) desek o grubości 1,0 - 1,5 cm (półcalowych). Jeśli chcemy urządzić królikarnię na otwartym miejscu i nie będziemy klatek ustawiać w budynku, trzeba je solidnie budować.

      Klatki dla królików mogą być jedno, dwu lub trzykondygnacjowe. Mogą być pojedyncze lub tworzyć zestawy. Zawsze podstawowym składnikiem takiego pomieszczenia będzie pojedyncza klatka. Ze względu na lepsze wykorzystanie miejsca, taniość i łatwość budowy hodowcy starają się budować klatki dla swoich królików możliwie małe. Jednakże względy higieniczne oraz konieczność zapewnienia zwierzętom niezbędnej możliwości ruchu stawiają pewne warunki.

      Klatki powinny być dostosowane do wielkości hodowlanej rasy królików.

      Klatki dwuczęściowe są mniej rozpowszechnione, podzielone w poprzek na 2 części, zaopatrzone w osobne wejścia. Jedna z tych przegród jest większa (długości ok 1 m), widna o drzwiczkach osiatkowanych. Stanowi ona rodzaj wybiegu. Druga część klatki, mniejsza i ciemna, zamknięta szczelnymi drewnianymi drzwiczkami, to miejsce jest szczególnie ważne dla samicy w okresie wykotów.



      W klatkach przeznaczonych dla samców i młodzieży można całą ścianę frontową równomiernie osiatkować. W razie użycia tych klatek dla samic wstawiamy na czas wykotów niewielką skrzynię gniazdową (wykotnik), którą usuwamy po odchowaniu młodych. Młode króliki potrzebują wybiegu bardziej niż osobniki starsze.

      Budując klatkę drewnianą boczne jej ściany oraz tylną i sufit zbijamy z desek klejonych lub łączonych na wpust i pióro. Przegrodę wewnętrzną, jeśli taką urządzamy pomiędzy obu częściami klatki, robimy również szczelną z cienkich deseczek lub dykty, pozostawiając jedynie przy tylnej ściance przejście dla królików szerokości około 30 cm.

      Aby pomieszczenie dla królików było utrzymane sucho, powinien być zapewniony szybki odpływ moczu. W tym celu dno klatki robimy pochyle z niewielkim spodem, około 5-7 cm na 1 m bieżącym. Nachylenie podłogi robi się zazwyczaj ku tyłowi lub ku jednemu boku. Między dnem a ścianą klatki pozostawia się wąską szparę na odpływ moczu. Pod tak powstałym ściekiem należy umieścić rynienkę odprowadzającą mocz do zbiornika.

      W konstrukcjach piętrowych podłogi klatek górnych muszą być tak uszczelnione, aby mocz nie przeciekał do klatek dolnych. W przeciwnym razie futerka bądź wełna królików umieszczonych niżej będą zawsze narażone na zniszczenie. Poza tym podłogi nasiąkające moczem są bardzo szkodliwe dla zdrowia zwierząt. Do uszczelniania podłogi klatki najlepiej użyć grubej papy bezsmołowej (białej ), gdyż zwykła papa smołowa jest mniej trwała, a w porze letniej lepi wełnę. Aby zapobiec zrywaniu paszy, przybijamy do jej brzegów listwy.

      Podłogę można uszczelnić również blachą. Do tego celu nadaje się zwykła blacha żelazna pomalowana kwasoodporną farbą olejną. Blacha cynkowa jest droższa i mało odporna na działanie kwasów zawartych w odchodach króliczych.



      Tak uszczelnioną podłogę trzeba wyściełać słomą, gdyż przesiadywanie królików bezpośrednio na nieprzepuszczalnej podłodze, zwłaszcza uszczelnionej blachą, bardzo źle wpływa na ich zdrowie.

      W celu zaoszczędzenia ściółki oraz pracy możemy w klatkach dla królików urządzić podwójne dno: górne dno poziome, zrobione z drewnianego rusztu lub z drucianej siatki, dolne zaś szczelne i pochyłe albo wysuwalne w rodzaju szuflady, w celu ułatwienia oczyszczania. Taką szufladę obija się blachą bądź gruba papą. W tych warunkach mocz zwierząt ścieka do rynienek, a przez nie do podstawionego z boku zbiornika. Pozostałe nieczystości tzn. kał oraz resztki jedzenia usuwa się w prosty sposób poprzez wysunięcie szuflady znajdującej się pod podłogą rusztową. Szufladowe dno klatki ma jeszcze następującą zaletę, królik wrażliwy na przeciąg nie jest narażony na podwiewanie od dołu.

      Zrobienie takiej klatki wymaga starannego przygotowania i wykonania, w przeciwnym razie króliki mogą odgniatać sobie skoki o krawędzie rusztu, ponadto mogą wykręcać lub w najgorszym razie łamać sobie nogi.Siatka metalowa, jeżeli nie jest grubo cynkowana, z czasem zaczyna rdzewieć i pękać, sterczące zaś w ściółce końce drutów łatwo mogą się stać przyczyną dotkliwych okaleczeń. Zbyt drobne oczka siatki czy też zbyt wąski szpary pomiędzy beleczkami nie dość dokładnie wykonanej podłogi tego typu zatykają się stosunkowo łatwo resztkami karmy i ściółką; tak że późniejsze oczyszczanie ich bywa niejednokrotnie dość kłopotliwie.



      Jeżeli planujemy założyć królikarnię w szopie lub w innym budynku, dachy klatek robimy wtedy zupełnie płaskie, co umożliwia piętrowe ich ustawienie. Szczególną uwagę musimy wtedy zwrócić na szczelność podłogi. Jeżeli jednak klatki mają stać na wolnym powietrzu konieczne będzie zrobienie pochyłych daszków z okopami.

      Przystępując do budowy klatek dla królików najlepiej jest zastosować tzw. system szkieletowy. W tym celu najpierw zbijamy szkielet z dobrze ostruganych (oheblowanych) beleczek (słupków czy łat), a następnie obijamy do deskami, klejonką, płytami izolacyjnymi itp. grubości 2 cm. Jeżeli używamy desek, należy łączyć je ze sobą szczelnie, a w razie potrzeby obić na spojeniach (od strony zewnętrznej) listewkami w celu zasłonięcia szpar. W ten sposób unikamy szkodliwych dla królika przeciągów.

      Dużo uwagi przy budowie klatek dla królików powinniśmy poświęcić podłodze. Może ona być rożnego typu, a więc szczelna i pozioma, szczelina spadzista lub też podwójna (dolna szczelina spadzista, a nad nią rusztowa pozioma). Taka podłoga jest najpraktyczniejsza i zapewnia najlepsze warunki higieniczne dla królików. Podłogę i dolną część ścian klatki dobrze jest nasycić karbolineum lub kreozotem, obić białą papą albo cynkową blachą. Papa powinna być smarowana co pewien czas inaczej zacznie pękać i schnąć.

      Króliki zazwyczaj zanieczyszczają odchodami tylną część podłogi, zaleca się przednią jej połowę zrobić szczelną, z cienkich desek natomiast tylna w postaci drewnianego rusztu, pozostawiając pomiędzy szczeblami odstępy około 1,5 cm.

W większych klatkach ruszt lub siatkę zawsze robimy dwuczęściowe, gdyż takie łatwiej możemy wyjmować i wkładać. Każdy hodowca powinien mieć kilka czystych rusztów zapasowych, które wymienia podczas czyszczenia na te najbardziej zabrudzone.

      W królikarni możemy również zastosować inny rodzaj podłóg. Górną podłogę z rusztu układa się przy tym sposobie poziomo, dolną, szczelinę robi się również poziomą, lecz wysuwalną, jak gdyby szufladę na mocz, kał i różne odpadki przelatujące przez szpary rusztu. Podłogi klatki możemy także zabezpieczyć drzewobetonem , który robimy z cementu i opiłek drzewnych zamieszczanych w stosunku objętościowym jak 1:3. Warstwę takiego betonu, grubości około 3-4 cm, układamy bezpośrednio na deskach. Podłogi takie robimy zazwyczaj ze spadem od boków ku środkowi klatki, odprowadzając mocz rowkiem do rynienki przybitej z tyłu klatki. W celu zabezpieczenia drzewobetonu dobrze jest zaciągnąć podłogę asfaltem lub dziegciem.

O ile ścianki zewnętrzne w większych zespołach klatek musza być stosunkowo grube około 2 -2,5 cm, o tyle wewnętrzne ścianki działowe robimy z cienkich deseczek lub z plecionki, których grubość nie powinna przekraczać 1,5 cm. Stropy robimy równie szczelne jak ścianki.



      Klatki umieszczone poza budynkami powinny być odpowiednio zabezpieczone przed deszczem i śniegiem, przed nadmiernym nasłonecznieniem przez ustawienie odpowiednio dachu. Dach z przodu klatki powinien tak wystawać, aby tworzył pewnego rodzaju okap chroniący umieszczone w klatce króliki przed deszczem. Dach ten chroni także hodowcę który obsługuje dane pomieszczenie. Dachy w królikarni mogą być jedno albo dwuspadowe.

      Mocz z klatek odprowadzamy rynienkami z pocynkowanej blachy. Możemy także zrobić koryta drewniane i wyłożyć je blachą, ca zapewni im większą trwałość. Pod rynienki należy podstawić małe wiadra, które opiekun musi opróżniać co pewien czas. Przy piętrowych klatkach doprowadza się rynienki ściekowe każdego pietra do pionowo ustawionej zbiorczej rurki blaszanej o średnicy około 3 cm, odprowadzającej ścieki do ustawionego na ziemi lub nawet wykopanego zbiornika.

      Nie możemy zapomnieć o drzwiczkach. Do każdej klatki robimy pojedyncze drzwiczki osiatkowane: czasem można zrobić wspólne drzwi do dwu klatek. Duże klatki do wychowu młodzieży, zaopatrujemy zazwyczaj w drzwi dwuskrzydłowe , które stykają się na środku frontowej ścinany klatki. W razie potrzeby użycia tych klatek dla królików dorosłych zakłada się w odpowiednim miejscu przegrodę dzielącą klatkę na dwie części jednodrzwiowe.



      Klatki dla królików musimy zabezpieczyć przez wilgocią, ponieważ mogą one ulec zwilgoceniu przez przesiąkanie wody z ziemi oraz deszczu. Jest to bardzo szkodliwe. Od przesiąkania wilgoci z ziemi zabezpieczymy klatkę jeżeli postawimy ją na nóżkach co najmniej o wysokości 15 cm (mogą być wyższe). Ścianę zachodnią i północną zabezpieczymy przez obicie ich papą dachową.

      Drewno zabezpieczamy przez nacieranie je z zewnątrz karbolineum. Słupki wkopywane w ziemię opalamy lub powlekamy dziegciem. Należy również chronić drewno klatek przed grzybem domowym oraz pleśnią (może do tego służyć również karbolineum). Z zewnątrz dobrą ochronę klatek przed gniciem i pleśnią stanowi pomalowanie ich farbą olejną.

      Hodowca królików powinien pamiętać o tym że przynajmniej 2 razy do roku zawsze, a po tym po każdej zakaźnej chorobie królików, musi klatki bardzo gruntownie odkazić. Do odkażania łatwiejsze są klatki przenośne , które można ustawić odpowiednio do naszej potrzeby, niż klatki stałe, których odizolowanie bywa bardzo trudne i pracochłonne.