Łubin słodki

     Łubin słodki w dużej mierze przyczynia się do opanowania trudności w wyżywieniu białkowym naszego inwentarza, hodowcy królików uprawiają łubin pastewny nie tylko na ziarno, lecz również na zieloną masę, która idealnie nadaje się do zakiszania.

     Łubin charakteryzuje się tym, że rośnie nawet na najuboższych glebach piaszczystych. Nie nadaje się jednak do uprawiania na torfach oraz na glebach podmokłych. Pod zasiew łubinu należy ziemię nawieść przegniłym obornikiem, nie można jednak przed zasiewem łubinu gleby wapnować. Łubin pastewny zasiewa się dla królików zwykle jako poplon po wczesnych warzywach lub po wczesnej mieszance zielonej. Zazwyczaj wiosenny zasiew łubinu przypada na połowę kwietnia. Wcześniejsze zasiewy są narażone na ucierpienie przez panujące przymrozki. Hodowca królików powinien zasiewać wyłącznie łubin słodki, siewem gniazdowym, stosując odległość rzędów co najmniej co 20cm oraz odległość w rzędach co 15cm, zaś głębokość 3cm. Łubin jest roślinną, która nie wymaga specjalnych pielęgnacji. Należy jedynie spulchniać międzyrzędzia kilkakrotnie w pierwszym okresie, zanim boczne pędy okryją ziemię. Ziarno zbiera się wówczas, gdy stanie się wyraźnie marmurkowate, a większość strączków zbrunatnieje. Łubin słodki mało drewnieje, dlatego można go zbierać na zieloną paszę od pełnego kwitnienia aż do osadzenia ziarna, póki jest ono jeszcze miękkie. Przy zbiorze zielonki z siewu wiosennego pozostawia się wysoką ścierń, pozwala to wówczas na ponowne wyrośnięcie pędów.

     Łubin słodki daje około 50 kg zielonej masy z 10m? grządki. Zielony łubin pastewny króliki jedzą bardzo chętnie, tak samo kiszonka łubinowa jest bardzo dobrą paszą. Śrutowane ziarno łubinowe stanowi cenną paszę treściwą zarówno dla królików, jak i dla drobiu. Łubin słodki jest rośliną pastewną mało wymagającą w pielęgnacji, a oprócz tego doskonale poprawia glebę i dlatego jest bardzo cenioną rośliną.