Burgundzki

      Królik Burgundzki należy do starej Francuskiej rasy królików cechująca się bardzo szybkim tempem wzrostu oraz wysoką wydajnością rzeźną, odznaczająca się bardzo dobrym umięśnieniem, dobrymi przyrostami masy ciała, dużą plennością i odpornością. Starania o utrwalenie i uznanie jako rasy królika burgundzkiego rozpoczęto z początkiem XX wieku, oficjalnie uznana została we Francji w 1914 roku pod nazwą fauve de Bourgogne (płowy z Burgundii). Królik burgundzki od początku istnienia hodowany był w celach produkcji mięsnej ale ceniony był również przez przemysł futrzarski ze względu na dość dobrą jakość okrywy włosowej i oryginalną żółtą barwę.

      Obecnie rasa ta jest powszechnie hodowana w krajach europejskich (hodowana głównie we Francji, Włoszech, Belgii, Szwajcarii i Czechach, używana jako materiał do produkcji żywca króliczego), a swoją popularność zawdzięcza bardzo dobrym przyrostom masy ciała, wydajności rzeźnej w granicach 60%, jak również dobrej płodności oraz świetnie rozwiniętemu instynktowi macierzyńskiemu u samic. Zdaniem wielu ekspertów rasa ta jest jedną z najlepszych wśród ras wyróżniających się wybitnymi walorami użytkowymi.

      Dużą popularność królika burgundzkiego w innych krajach sprawiła, że także w Polsce od pewnego czasu można zaobserwować wzrost zainteresowania hodowlą tej cenionej rasy, która jak można sądzić z czasem również w naszym kraju stanie się jedną z podstawowych w hodowli.

      Ubarwienie podobne jak u nowozelandzkiego czerwonego. W Europie występuje duże zróżnicowanie barwy okrywy włosowej od jasno-ceglastej do ciemno-ceglastej. W Polsce wzorzec przyjął umaszczenie włosów pokrywowych piaskowoczerwone, jednolite na grzbiecie oraz bokach. Obwódki wokół oczu, podbrzusze oraz wewnętrzna strona ud i ogon rozjaśnione.

Masa ciała w poszczególnych miesiącach życia

Wiek w miesiącach	3	4	5	6	6	6
Masa w kg	2,1	2,8	3,4	3,9	4,1	4,2

Najniższa dopuszczalna masa ciała królika w wieku 8 miesięcy i powyżej - 3,5 kg; najwyższa - 5,5 kg.

WYGLĄD

      Królik posiada harmonijna budowa ciała. Tułów krępy, walcowaty, dobrze umięśniony oraz dobrze rozwinięty przód i zad. Okrywa włosowa gęsta, sprężysta, jedwabista. Długość włosów pokrywowych około 3 cm. Barwa włosów pokrywowych piaskowoczerwona , jednolita na grzbiecie i bokach. Włosy pokrywowe wokół oczu, na uszach, wewnętrznej stronie ogona rozjaśnione do koloru jasnokremowego, krocze piaskowoczerwone. Barwa włosów podszyciowych rozjaśniona w stosunku do barwy włosów pokrywowych. Dopuszczalny kolor podszycia w barwie kości słoniowej. Barwa oczu brązowa, pazurki ciemnoszarobrązowe. Głowa mocno osadzona na krótkiej szyi. Głowa królika jest pięknie zaokrąglona z szerokim czołem oraz partią nosową. U samców wyraźnie rozwinięte policzki i kości skroniowe. Uszy mięsiste, silnie osadzone, łyżeczkowate o zaokrąglonych końcach. Długość uszu od 11,5 cm do 13 cm. Kończyny królika mocne, średnio długie. Nogi przednie tak ustawione, że tułów jest podniesiony. Ogon krótki, przylegający do tułowia.

WADY DOPUSZCZALNE

      Budowa ciała królika mniej harmonijna. Głowa oraz szyja wydłużona. Uszy długości około 13 - 13,5 cm. Okrywa włosowa mniej gęsta, sprężysta oraz jedwabista, niewielkie odchylenia w długości włosów pokrywowych w stosunku do długości standardowej 3 cm. Barwa okrywy włosowej czerwona, pojedyncze białe włosy. Małe odchylenia w barwie oczu i pazurków w stosunku do wymagań wzorca.

WADY NIEDOPUSZCZALNE

      Masa ciała królika poniżej 3,5 kg lub powyżej 5.5 kg Mało harmonijna budowa ciała. Głowa wąska na długiej szyi. Uszy cienkie, spiczaste, słabo osadzone, o długości powyżej około 13,5 cm. Okrywa włosowa rzadka oraz mało sprężysta. Występowanie w okrywie kępek białych włosów. Biała barwa okrywy włosowej na piersiach, wewnętrznej stronie nóg oraz podbrzuszu. Brak lamowania na obwódkach oczu oraz uszu. Podszycie białe lub lekko niebieskawe, z wyjątkiem dopuszczalnego białego podszycia na spodzie ogona. Barwa oczu, pazurków inna jak wzorcowa.