Choroby królików

      Strata najcenniejszych królików wskutek różnych chorób lub padnięć jest bardzo bolesna dla hodowców. Nawet najlepsze hodowle ulegają zniszczeniu wskutek nieprzestrzegania zasad zapobiegania chorobom i niewłaściwego leczenia.

      Leczenie chorych królików jest bardzo trudne, wymaga uciążliwych, długotrwałych i systematycznie prowadzonych zabiegów. Często niepowodzeniem w leczeniu jest złe rozpoznanie choroby, a w związku z tym niewłaściwy dobór leków stosowanych przy jej zwalczeniu.
Jeżeli hodowca nie wie na co chorują jego króle,
nie może zastosować właściwych sposobów leczenia.

      Przyczyny wywołujące choroby królików mogą być bardzo rozmaite. Dość często występują rożnego rodzaju rany, stłuczenia, złamania, zwichnięcia, zadrapania, pogryzienia itp. Wszelkie rany na królikach goją się dość łatwo, złamania natomiast, zwłaszcza u sztuk starszych, czasami trudno się zrastają i mogą spowodować konieczność uboju zwierzęcia. Rzadko stwierdza się zwichnięcia kończyn, lecz jeśli wystąpią, leczenie ich nastręcza nieraz poważne trudności. W złych klatkach na stopach królików tworzą się odgniecenia. Króle są bardzo odporne na mróz.

      Często u królików występują choroby zakaźne. Mają one czasami charakter masowy i prowadzą one do poważnych strat. Zwierzęta mają także bardzo często pasożyty (zewnętrzne i wewnętrzne). Do najważniejszych pasożytów zewnętrznych należą kleszcze, świerzbowce, wszy i pchły. Na króliki mogą przechodzić także pasożyty z innych zwierząt oraz ludzi. Do wewnętrznych pasożytów należą tasiemce (dojrzałe i larwy), ponadto motylice i robaki przewodu pokarmowego oraz płuc. Na skórze królika występować grzybek tzn. liszaj strzygący, powodujący łysienie na dużej powierzchni ciała. Wiele chorób występuje u królików ze względu na niewłaściwe żywienie i pielęgnację np. biegunki, zaparcia, wzdęcia, krzywica, awitaminoza (występuje wskutek braku w paszy niektórych niezbędnych składników pobudzających i regenerujących przemianę materii i rozwój zwierząt). Brak niektórych witamin w paszy może prowadzić do zapalenia rogówki a następnie do powstania ślepoty u królów. Brak witamin prowadzi również do osłabnięcia zębów a także do niepłodności.

      Choroby powstałe w wyniku błędów utrzymania i użytkowania królików to udar słoneczny i zapalenie wymion u karmiących samic. Powikłania porodowe występują bardzo rzadko. Hodowca który zauważy u swoich królików objawy choroby np. wyciek z nosa, oczu, wzdęcia brzucha, osowiałość, brak apetytu, złe samopoczucie, powinien zbadać podejrzane osobniki oraz starać się rozpoznać chorobę.
      Niestety nie każdą chorobę królików jesteśmy wstanie rozpoznać tylko po czynnikach zewnętrznych. Do określenia danej choroby niezbędne są badania laboratoryjne. W celu przetransportowania królików do weterynarza możemy zaopatrzyć się w klatki przystosowane do przewożenia zwierząt w sposób humanitarny.

      Jeżeli nasz królik kicha, a przy tym wycieka mu śluz z nosa, możemy przypuszczać, że ma katar, lecz może to być również objaw kokcydiozy. Zaczerwienione oczy lub zaropiałe, powieki pokryte strupami wskazują na zapalenie spojówek. Wypadanie sierści na głowie i szyi oraz strupki i plamy występujące w tej okolicy są objawem świerzbu lub parcha. Przy świerzbie usznym strupy tworzą się wewnątrz uszu, z których wydobywa się nieprzyjemna woń. Kaszel, ciężki oddech i wyciek z nosa to objawy ropowicy, mogą także świadczyć o zapaleniu płuc. Wypadanie włosów, plamy, zgrubienia i tworzenie się fałdów na skórze, wrzody oraz ropnie mogą być objawami świerzbu, liszaja, czyraczycy, a także martwicy niektórych części skóry. Bóle brzucha, puchlina i szybkie chudnięcie są objawami kokcydiozy. Zakaźne zapalenie mózgu i porażenie objawiają się przez zupełny albo tylko ograniczony niedowład ciała.

      Kilka przykładów wyżej wymienionych wskazuje na konieczność dokładniejszego różnicowania objawów chorobowych u królików, inaczej bowiem nigdy nie uzyskamy pewnych wyników rozpoznania. Nie wolno nam jednak zapominać, że leczenie różnych chorób dających nieraz podobne objawy nie jest jednakowe. Zwalczanie każdej choroby wymaga właściwego doboru metod i środków leczniczych, w które musi zaopatrzyć podręczną apteczkę każdy hodowca. Najważniejsze jest to aby pamiętać, że celem leczenia zwierzęcia jest dążenie do usunięcia głównych przyczyn choroby.