Wiedeński biały

      Rasa średnia królika Wiedeński biały pochodzi z Austrii. Twórcą tej rasy był Wilhelm Mucke, który kojarząc wiedeńskie niebieskie z holenderskimi o słabym rysunku (prawie białymi) z niebieskimi oczami.
Wielu hodowców przed nim próbowało na drodze różnych kojarzeń uzyskać królika z niebieskimi oczami jednak tylko jemu jako pierwszemu się to powiodło.
Pierwsze wiedeńskie białe pokazał na wystawie w Wiedniu w 1907 roku.
U pierwszych egzemplarzy było widać wyraźny wpływ królika holenderskiego, gdyż masa ciała ich była mniejsza niż obecnie.
Dopiero drogą selekcji i właściwego doboru uzyskano dzisiejszą wagę tej rasy.



Wiedeńskie białe są rasą bardzo popularną w Europie, a szczególnie wśród hodowców niemieckich. Słyną z niezwykle gęstej i delikatnej okrywy włosowej.
      Początkowo w wielu krajach króliki wiedeńskie traktowano jako jedną rasę o różnych odmianach barwnych.
Pierwszą oddzielną rasą był wiedeński biały, a po latach inne odmiany barwne też stały się rasami niezależnymi.
Krótko królik wiedeński pojawił się w barwie czekoladowej, jednak barwa ta nie utrwaliła się i wyginęła.
W Holandii jest hodowany wiedeński w barwie niebiesko-żelazistej, a w Skandynawii wytworzono wiedeńskie małe w dwóch barwach; czarnej i niebieskiej.
Masa ciała w poszczególnych miesiącach życia

Wiek w miesiącach	3	4	5	6	7	8
Masa w kg	1,5	2,0	2,4	2,7	3,2	4,0

Najniższa dopuszczalna masa ciała królika w wieku 8 miesięcy i powyżej - 3,5 kg; najwyższa - 5,3 kg.

WYGLĄD

      Królik rasy wiedeński biały powinien posiadać harmonijną budowę ciała. Tułów zawsze jest walcowaty oraz bardzo dobrze umięśniony. Okrywa włosowa na całym ciele bardzo gęsta i sprężysta, jedwabista. Długość włosów pokrywowych około 3 cm. Barwa włosów pokrywowych śnieżnobiała. Barwa włosów podszyciowych śnieżnobiała. Oczy jasnoniebieskie z ciemną źrenicą, barwa pazurków biała. Głowa krótka, okrągła, osadzona mocno na krótkiej szyi królika. Uszy mięsiste, mocno osadzone, owłosione, zakończone łyżeczkowato, na końcach zaokrąglane o długości od 10,5 cm - 11,5 cm. Kończyny silne, średnio długie. U samic starszych (ponad 1 rok) dopuszcza się małe, symetryczne pojedyncze podgardle. Ogon królika jest prosty.

WADY DOPUSZCZALNE

      Słabo zaznaczona harmonijna budowa ciała królika. Wydłużona głowa oraz szyja. Uszy które są lekko rozchylone, mniej owłosione, o długości od 11,5 cm do 13 cm. Okrywa włosowa mniej gęsta, sprężysta i jedwabista. Niewielkie odchylenie długości włosów pokrywowych od standardowej długości 3 cm. Okrywa włosowa biała z nieznacznym żółtym nalotem. Wyraźniej widoczne zaznaczone podgardle. Niewielkie odchylenia w barwie oczu oraz pazurków w stosunku do wymagań wzorca.

WADY NIEDOPUSZCALNE

      Masa ciała królika niższa niż 3,5 kg lub wyższa jak 5,3 kg. Uszy nie są owłosione, miękkie, dłuższe niż 13 cm, zwisające. Długość włosów pokrywowych królika powyżej 3,5 cm. Okrywa włosowa mało sprężysta oraz rzadka. Okrywa włosowa wyraźnie zażółcona lub kredowa. Zabrudzenie okrywy. Barwa oczów oraz pazurków inna niż wzorcowa.