Klasyfikacja wełny angorskiej

      Od razu po zebraniu angorskiej wełny poprzez wybraną metodę (skubanie, wyczesywanie, strzyżenie) należy przystąpić do klasyfikacji uzyskanego materiału. Niestety na króliku nie rośnie wszędzie jednakowej jakości wełna, najlepszą wełnę uzyskuje się od samic nie karmiących królicząt. Wełna z młodych cztero miesięcznych królików, nie należy do wełny dobrej jakości. Najlepszej jakości wełna rośnie na łopatkach oraz na górnych częściach ciała królika. Dobrej jakości jest także wełna rosnąca na grzbiecie. Osobno trzeba odkładać wełnę, która rośnie na podbrzuszu zwierzęcia, na nogach oraz na podgardle, ponieważ jest ona krótsza i zazwyczaj gorszej jakości.

Wełnę króliczą dzielimy na kilka ras w zależności od jej długości oraz charakteru.

Klasa ekstra gromadzi wełnę królików angorskich o najwyższej jakości, powinna być ona o długości 10cm, musi być czysta oraz śnieżnobiała, nie może być przyżółcona, zamolona, zanieczyszczona oraz sfilcowana (najcenniejsza jest wełna czysto-biała). Ilość nieprzydatnych sztywnych włosów króliczych w tak dobrym materiale nie może przekraczać 2%. Wełna angorska powinna być delikatnie karbikowana. Do przerobu przemysłowego nadaje się również wełna kolorowa, ale wyłącznie w kolorach naturalnych oraz jednolicie zabarwiona.

Mały biały królik na trawie

Klasa pierwsza gromadzi wełnę o długości od 8cm do 10cm. W zależności od ilości występowania w niej włosów ościstych wyróżnia przemysł wełnę klasę I a, w której ilość włosów ościstych nie może przekraczać 5%, jak również klasę I b, w której ilość włosów ościstych nie może dochodzić do 10%. Wełna zaliczana do klasy pierwszej musi być jednolitej barwy, wolna od wszelkich zanieczyszczeń, nie zagnieciona oraz splątana. Nie może być spilśniona. Wełnę zaliczaną do klasy pierwszej możemy pozyskać z grzbietu, łopatek oraz boków ciała dorosłego królika.

Klasa druga gromadzi wełnę o średniej długości , ale nie krótszą niż 8cm. Do tej klasy zalicza się także wełnę otrzymaną z podbrzusza, z dolnej części boków, z piersi, szyi oraz z bioder dorosłego królika. W tej grupie liczba włosów ościstych może być większa, ale nie może przekraczać 10%. W tej grupie także jest wymagane, aby wełna angorska była jednolitej barwy, nie powinna być splątana, zagnieciona, spilśniona, nie powinna być zanieczyszczona. Wełnę drugiej klasy uzyskujemy z boków ciała zwierzęcia, z bioder, z piersi oraz zadu dorosłych królików angorskich.

Klasa trzecia gromadzi wełnę krótką, której długość nie przekracza od 3cm do 6cm. Z uwagi na domieszkę włosów ościastych wyróżniamy w tej klasie trzy podklasy, a mianowicie: III a, czyli o domieszce włosów ościstych nie przekraczającej 20% III b, czyli o zawartości włosów ościstych od 20% do 35% III c, czyli o zawartości, gdzie domieszka włosów ościastych przekracza 35% W klasie trzeciej dopuszczalna jest wełna lekko przybrudzona, a czasami nawet nieco poplątana. Taką wełnę można pozyskać z królików o różnym wieku, zaczynając już od królików mających ponad cztery miesiące życia.

Białe króliki w klatce

Klasa czwarta gromadzi wełnę tzw. odpadkową, bez uwzględnienia jej długości, nawet wełnę lekko zanieczyszczoną, w barwach mieszanych.

      W przemyśle nie jest skupowana wełna angorska bardzo silnie spilśniona, bardzo brudna, mocno pozlepiana odchodami króliczymi oraz ta bardzo silnie i mocno widocznie przyżółcona. Nieprawidłowe przechowywanie, wszelkie zagniecenia, sprasowanie, bardzo obniżają wartość i jakość uzyskanej wełny. Hodowca królików bardzo sobie szkodzi poprzez nie odpowiednie zebranie i przechowywanie wełny angorskiej, ponieważ ceny za doskonale dobrą wełnę są o prawie 8 razy wyższe niż za wełnę odpowiadającą klasie czwartej. Wyższa cena za idealną wełnę, na pewno zrekompensuje hodowcy trud włożony w swoją prace hodowlaną. Wełna angorska powinna być przechowywana w bardzo szczelnych skrzynkach drewnianych, odpowiednio zabezpieczonych przed molami.