Tasiemiec u królików

      Tasiemiec jest płaskim robakiem, który pasożytuje w przewodzie pokarmowym zwierząt. Tasiemiec ma kształt płaskiej taśmy (od tego wzięła się jego nazwa) podzielonej na wiele odcinków zwanej członami. Na przednim końcu tasiemki, znajduje się główka, która jest wyposażona w przyssawki oraz haczyki, którymi tasiemiec przytwierdza się do ściany jelita. Pasożyt odżywia się wchłaniając pokarm całą powierzchnią swojego ciała. W organizmie żywiciela pośredniego, rozwija się stadium larwalne tasiemca zwane wągrem. Dopiero po zjedzeniu wągra, dochodzi do zarażenia się królika. Dojrzałe tasiemce żyją w przewodzie pokarmowym królików, podczas gdy larwy, czyli wągry, które mają wielkość łepka szpilki mają kształt białych ziarenek, żyją w narządach wewnętrznych i w mięśniach.

      W jelicie królika mogą żyć dwa gatunki tasiemców, jeden ma długość około 50cm i szerokość 1,5cm, drugi jest mniejszy, ma długość około 30cm i szerokość 1cm. Króliki mogą mieć w sobie także tasiemca, który pasożytuje u psów. Pod skórą, między mięśniami, w samych mięśniach oraz w gałce ocznej królika, mogą zagnieżdżać się wągry tasiemca, zaś w wątrobie można znaleźć czasami kuliste wągry tzw. tasiemce grochowate.

      Królik, który zostanie zaatakowany przez tasiemca, może mieć objawy zapalenia jelit, biegunki, świądu oraz zaczerwienienia okolicy odbytu. Czasami może wystąpić także objaw porażenia nerwowego i drgawek tzw. padaczka robaczna. U królików które zostały bardzo ciężko zaatakowane przez tasiemce, może pojawiać się zwiększająca się niedokrwistość. Chore króliki, niechętnie pobierają pokarm, chudną, tracą siły, co doprowadza zwierzę do śmierci.



      Jednym ze sposobów wykrywania tej choroby u królików, jest wykrywanie w kale królika dojrzałych członków tasiemca. W kale czasami występują też pojedyncze jaja tasiemca, zdarza się to bardzo rzadko, ponieważ tasiemce nie składają jaj pojedynczo i mogą dostać się do jelita tylko wskutek przypadkowego pęknięcia bądź rozpadu dojrzałego członka.
Dlatego badanie kału pod mikroskopem
nie jest dokładną metodą rozpoznania tasiemczycy.

      Podczas oglądania wnętrzności padłych królików powinniśmy wyszukiwać tasiemców w jelitach. Przy tej czynności należy dokładnie oglądać znalezione w jelicie twory, aby nie pomylić tasiemców ze złuszczonymi nabłonkami bądź innymi taśmowatymi tworami, które mogą znajdować się w treści jelita.

      Tasiemczyca jest bardzo niebezpieczna, wówczas gdy w ciele królika występuje w jednym czasie duża liczba pasożytów , zwłaszcza gdy zaatakują one króliki młode i słabe. Króliki dorosłe, silne i żywotne, w małym stopniu zaatakowane przez tasiemce, mogą znieść chorobę bez większych niepożądanych skutków. Choroba ta jednak przynosi szkody gospodarcze, po wykluciu jej należy niezwłocznie przystąpić do leczenia.
Leczenie tasiemców u królików sprowadza się do trzech kolejnych etapów

12-sto godzinnego wygłodzenia

podania królikom środka przeciwrobacznego

przeczyszczenia

      Hodowca który chce otrzymać dobre wyniki leczenia, nie powinien podawać królikom nic do jedzenia przez 12-ście godzin przed podaniem środka przeciwrobacznego. Środki przeciwrobaczne królikom może zadać wyłącznie lekarz weterynaryjny.

      Ogólną zasadą zapobiegania inwazji tasiemców, jest ochrona królików przed zjadaniem wągrów tasiemca wraz z ich żywicielami pośrednimi, czy też razem z częściami ich ciała oraz chroniąc króliki przed spożyciem jaj tasiemców, pasożytujących w postaci dojrzałej u innych zwierząt. Ten cel można osiągnąć poprzez systematyczne odrobaczenie psów, które są głównymi żywicielami tasiemców, których wągry występują u królików. Tak samo po uboju należy niszczyć narządy wewnętrzne królików, na których mogłyby występować larwy tasiemców (wągry). Wągry można u królików rozpoznać jedynie podczas uboju, są to półprzezroczyste pęcherzyki różnej wielkości, które są zawieszone na narządach wewnętrznych w jamie brzusznej lub w mięśniach oraz pod skórą.

Króliki w królikarni

      Królik nie zarazi się tasiemcem bezpośrednio od innego królika, nawet jeśli zjadłby jago kał, na którym są dojrzałe człony robaka. Na chorym króliku mogą żyć owady które przenoszą tasiemca, dlatego należy oddzielić chore zwierzęta od reszty, a kał ich starannie zbierać i niszczyć. Klatki królików chorych należy codziennie bardzo dokładnie czyścić, a dwa razy w tygodniu odkażać wrzątkiem, a następnie po spłukaniu jej wodą, klatkę trzeba wystawić na słonce aby dokładnie wyschła. Ten zabieg wystarcza zazwyczaj aby zabić wszystkie jajeczka tasiemca, larw oraz dojrzałych różnych owadów,
będących żywicielami pośrednimi pasożyta.

      Hodowca może w swojej hodowli królików prowadzić przemienny sposób użytkowania klatek. Co miesiąc należy zwalniać pewną ilość klatek, które poddaje się bardzo gruntownemu , po czym umieszcza się w nich króliki z innych klatek, podlegających odkażeniu w następnej kolejności. Hodowca nie powinien na teren królikarni wprowadzać psów, musi także pamiętać o ich systematycznemu odrobaczaniu co najmniej dwa razy do roku. Psy nie powinny jeść odpadków rzeźnych z ubojni królików, a przede wszystkim ich narządów wewnętrznych, na których rozwija się największa ilość wągrów.