Typy klatek dla królików

      Przenośna klatka pojedyncza może mieć wymiary 90 cm, szerokości 70 cm. Szkielet klatki robimy ze słupków o grubości 3x3 cm. Przednia ściana klatki powinna mieć wysokość 1m, z czego 25 cm przypada na nóżki i 15 cm na poddasze konieczne do utworzenia spadu dachu ku tyłowi. Podłoga w takiej klatce powinna być podwójna, górna w przedniej połowie szczelnie zbita z desek, w tylnej połowie z 4 cm szerokości szczebelków przybitych w 1 cm odstępach. Szczebelki te powinny być ścięte, aby ich dolna powierzchnia miała szerokość 3 cm, a górne krawędzie były zaokrąglone i wygładzone. Bardzo ułatwia to spadanie przez ruszt zanieczyszczeń,
a ponadto chroni króliki przed odgniataniem sobie nóg.
Ściany klatki ze wszystkich stron powinny być obite aż do ziemi deskami o grubości 2 cm.
Szpary pomiędzy deskami powinniśmy olistwować,
przy czym każda listwa powinna być przybita do jednej deski, stanowiąc pewnego rodzaju nakładki nad szparą.

      Dolne dno klatki musi mieć nachylenie trzykierunkowe tj. od przodu i tyłu ku środkowi oraz w całości w bok (w prawą lub lewą stronę, odpowiednio do potrzeby i miejscowych warunków). Środkiem dolnego dna powinna biegnąć blaszana rynienka o szerokości 20 cm. Poza tym musimy obić je papą. Jeden bok klatki musi mieć w dolnej części ruchomą klapę , która umożliwia oczyszczania ścieku. Klatka powinna mieć płaski strop z desek, a na nim niesymetrycznie dwuspadowy dach z silnie wysuniętym ku przodowi okapem. Dach obijamy papą lub eternitem. Drzwi są dwuskrzydłowe, w obu częściach osiatkowane.       Z twardego drewna (bukowe, dębowe) należy sporządzić wszystkie części klatki narożne narażone na działanie moczu lub nasycić je karbolineum.

     Podobną klatkę do wyżej wymienionej możemy zbudować inaczej i taniej, bez powały, z pojedynczą podłogą lekko pochyloną ku tyłowi do szpary odpływowej oraz bez rusztu. Podłogę zabezpieczamy za pomocą drzewobetonu. Klatka ta ma także konstrukcje szkieletową oraz dwuskrzydłowe osiatkowane drzwiczki na zawiasach. Zamiast zawiasów metalowych możemy do zawieszania drzwiczek klatki użyć kawałków skórzanego lub parcianego pasa. Układając w klatce podłogę z drzewobetonu powinniśmy wykleić albo obić dno i dolną część ścian klatki papą. W tylnej ścianie takich klatek urządzamy zamykany klapą otwór o wysokości około 10 cm, który ułatwia jej czyszczenie. Za drzwiczkami umocowujemy szeroka deskę 10 cm, która spełnia funkcję progu, który chroni młode króliki przed wypadnięciem podczas otwierania drzwi. Górny brzeg tej deseczki należy obić blachą.



     Możemy także zbudować klatkę podwójną, szeroką na 245 cm, przy głębokości 84 cm. Takie klatki podzielone wewnątrz na 2 części ustawiamy szeregami na stosunkowo wysokich (50 - 70 cm) nóżkach. Konstrukcja tego typu klatki jest w zasadzie podobna do poprzednio już opisanych .

     Istnieje także klatka dla królików typu belgijskiego, która jest przeznaczona dla średniej wielkości królików. Jest to ustawiona na nóżkach drewniana skrzynka zaopatrzona w wybitą blachą szufladę na mocz, kał oraz różne nieczystości i siatkowe dno, na których siedzi królik. Przednia osiatkowana ściana tej klatki jest w całości odejmowana i przytrzymywana drewnianymi zakrętkami. Listewki dzielą ją na 3 nierówne części. Do jednej z tych części jest dostawiona drabinka na siano, do pozostałych uwieszone są naczynia na paszę treściwą oraz na wodę.

      W Belgii rozpowszechnione są dla samic klatki dwuczęściowe. Jedna część, zamknięta osiatkowanymi drzwiczkami, jest widna, druga stanowi ciemne gniazdo. Szerokość osiatkowanej części wynosi około 60 cm, szerokość gniazda 40 cm. Obie części są przedzielone wysuwaną przegrodą zaopatrzoną tylko w niewielki otwór przejściowy dla samicy. Przegroda ta powinna być zakładana na czas wykotu oraz pierwszych tygodni wychowu młodych królików. W późniejszym okresie usuwamy przegrodę i wówczas królik może swobodnie korzystać z całej przestrzeni klatki. Latem podczas upałów, klatki takie są nawet dość wygodne, zapewniają królikowi możliwość schronienia się w cieniu przed dokuczliwymi promieniami słońca. Aby uchronić młode króliki od wypadnięcia podczas otwierania gniazda, dolną część przedniej ściany gniazda zabijamy deską o szerokości 10 - 15 cm albo robimy drzwi krótsze, które nie sięgają do samej podłogi, lecz są zaopatrzone od dołu w dość wysoki próg.

     Klatka dla królików typu radzieckiego jest również podzielona wewnątrz na dwie części. Ma ona konstrukcję szkieletową i ustawiona jest na stołach o wysokości 98.5 cm. Wymiary typowej klatki radzieckiej są nieco inne od podanych poprzednio. Ale te wymiary można dostosować do swoich własnych wymagań hodowlanych rożnych ras królików.      W klatce typu radzieckiego szerokość gniazda wynosi 35 cm, szerokość części widnej 83,5 cm. Osiatkowane drzwi zajmują połowę tej części. Dalsza część zasłania zewnętrzny, przykryty wieczkiem kosz na siano, który jest odeskowany z zewnątrz, a od wewnątrz oddzielony od klatki metalowymi prętami.

      W Polsce bardzo rozpowszechnione są klatki łączone w piętrowe zestawy, z których każdy obejmuje po kilka (4 - 6) oddzielnych pomieszczeń. Poszczególne klatki w takich zestawach są zbudowane według tych samych zasad co klatki pojedyncze. Trudności może przy stworzyć przy tym sposobie budowa szkieletu wiążącego cały zespół klatek w całości oraz odpowiednie urządzenie szczelnej, nie przeciekającej podłogi oraz stropu, uniemożliwiających zaciekanie moczu i zanieczyszczenie dolnych klatek.



      Pomieszczenia złożone z 6 klatek są rozpowszechnione w Polsce. Poszczególne klatki takiego zestawu są kwadratowe. Mają one 80 cm szerokości i 80 cm głębokości. Wysokość poszczególnych klatek wynosi około 50 -60 cm. Cały zestaw złożony z 6 klatek ma łącznie 176,6 cm długości, a 84,2 cm szerokości. Wysokość przedniej ściany wynosi 236,4 cm, a wysokość tylnej ściany 211,4 cm. Szkielet takiego zespołu buduje się zazwyczaj z łat o przekroju 4,6 cm. Ściany zewnętrzne robi się z desek o grubości 2,4 cm, łącząc je na wpust oraz pióro. Przegrody zewnętrzne należy wykonać z cieńszych desek (1,8 cm) łączonych na sty. Przednią ścianę każdej klatki tworzy rama obciągnięta siatką. Ramę drzwi szerokich na 56 cm wykonujemy z listewek o wymiarach 2x4x5 cm. Obok drzwiczek wycinamy w przedniej ścianie otwór o szerokości 14 cm, przez który możemy wkładać do klatki jasła z sianem oraz zielonkami bez otwierania drzwiczek.      Dach klatki robimy z desek o grubości 1.8 cm, jednospadowy, z przednim okapem wystającym na 40 cm. Tylny i boczne okapy nie wystają więcej niż na 15 cm. Wolna przestrzeń pomiędzy stropem klatki a jej dachem służy jako ochrona przed nadmiernym nagrzewaniem.      Podłogę robimy podwójną. Dolna musi być szczelnie zbita z 24 mm grubości desek, pokryta pap, ze spadkiem w kierunku ściany tylnej. Rynienki blaszane zbierające mocz przebiegają wzdłuż ściany tylnej z pochyleniem ku ściany bocznej. Głębokość rynienki powinna wynosić u je początku 3 cm oraz stopniowo się zwiększać, tak aby na końcu dochodziła do 8 cm. Oddzielne naczynie na płynne odchody ustawia się przy obu tylnych narożnikach klatki. Ścieki odpływowe w ścianie tylnej powinny być zamykane klapkami. Na dnie każdej klatki nad dolną spadzistą podłogą ściekową układamy na podporach górną podłogę - rusztową.

      Klatki podobnego typu można ustawiać zarówno na wolnym powietrzu, jaki i w budynkach. Odpowiednio do tego zaopatrujemy je w osobny daszek lub budujemy bez daszka, nakryte tylko płaską powłoką górnej klatki. Całość ustawiamy na nóżkach o wysokości 15 - 20 cm.

     Oprócz opisanych powyżej pomieszczeń dla królików hodowcy, zwłaszcza ci poczatkujący, mogą posługiwać się klatkami własnego pomysłu. Klatki można zbudować ze starych drewnianych skrzynek jak również z beczek, dostosowanych odpowiednio do swoich warunków. Najwięcej kłopotu zazwyczaj jest z osiatkowaniem drzwiczek. Kupienie takiego małego kawałka siatki o odpowiednim wymiarze oczek nie zawsze jest łatwe. Możemy jednak sami wypleść frontową ściankę klatki drutem. W drewnianą ramę drzwiczek nabijamy w odpowiednich odstępach szereg gwoździków, o które zaczepiamy drut, przeplatając go w obu kierunkach. Na każdym skrzyżowaniu musimy okręcać druty o siebie, w przeciwnym razie łatwo będą się przesuwać i powstaną duże otwory w siatce. Tak zakratkowane drzwiczki wyglądają być może nie ładnie, jak obite gotową siatką, ale są jednak równie praktyczne oraz dobrze spełniają swe zadanie.