Wiedeński niebieski

Rasa wiedeński niebieski została wyhodowana w latach 1890-1895 w Wiedniu przez urzędnika kolejowego K. Schulz-a. Powstała przez wielokrotne krzyżowanie olbrzymów belgijskich, olbrzymów lotaryńskich, morawskich niebieskich i królików holenderskich Króliki tej rasy odznaczają się bardzo szybkim tempem wzrostu oraz posiadają bardzo dobrej jakości futro. Reprezentują typ mięsno-futerkowy.

WYGLĄD

     Królik wiedeński niebieski posiada budowę harmonijną. Tułów ciała ma walcowaty, bardzo dobrze umięśniony. Głowę ma osadzoną mocno na krótkiej szyi. Głowa powinna być krótka i okrągła. Uszy mięsiste, mocno osadzone, owłosione, zakończone łyżeczkowato, na końcach muszą być zaokrąglone. Uszy są o długości około 11,5 - 12,5 cm. Kończyny ma średnio długie ale bardzo silne. U samic starszych (ponad 1 rok) dopuszcza się małe symetrycznie, pojedyncze podgardle. Ogon prosty.
Okrywa włosowa na całym ciele bardzo gęsta i sprężysta oraz jedwabista. Długość włosów około 3 cm. barwa włosów pokrywowych ciemnoniebieska, jednolita na całym ciele o wyraźnym połysku. Ogólna barwa okrywy włosowej sprawia wrażenie czarnej z niebieskim nalotem. Na brzuchu i wewnętrznej stronie ud królik wiedeński niebieski posiada okrywę matową.
Barwa włosów podszyciowych jasniejsza niż pokrywowych, bez żadnych nalotów, jednolita na całym ciele.
Barwa oczu niebieskoszara, a pazurków od szarej do czarnej.

WADY DOPUSZCZALNE

     Słabo zaznaczona budowa ciała. Wydłużona głowa i szyja. Uszy lekko rozchylone, mniej owłosione, o długości od 12,5 do 14 cm. Okrywa włosowa mało gęsta, sprężysta oraz jedwabista. Niewiele dłuższe włosy niż długość standardowa tj.3 cm.
Włosy pokrywowe o mniejszym połysku. W barwie włosów widoczny słaby, rudy nalot bądź występowanie pojedynczych, białych włosów. Rozjaśniona barwa włosów podszyciowych. Wyraźniej zaznaczone podgardle. Niewielkie odchylenia w barwie oczu oraz pazurków w stosunku do wymagań wzorca.

WADY NIEDOPUSZCALNE

     Masa ciała poniżej 3,5 kg bądź powyżej 5,5 kg. Uszy nie owłosione, miękkie, dłuższe niż 14 cm, zwisające. Długość włosów powyżej 3,5 cm. Okrywa włosowa słabo sprężysta oraz rzadka. Kępki białych włosów w okrywie. Wyraźne zarudzenie barwy okrywy włosowej lub mało widoczny niebieski nalot. Wyraźnie rozjaśniona barwa podszycia. Barwa oczu inna niż wzorcowa oraz pazurki.


      W pracy hodowlanej powinniśmy zwracać uwagę na to, aby osobniki, które zostawiamy do dalszej hodowli posiadały jak najwięcej cech zbliżonych do ideału.