Angory

      Do królików ras średnich należą także angory. Jest to typ zwierząt wełnistego, odznaczają się bardzo długim i delikatnym wełniastym włosiem nadającym się do przędzenia. Jest to rasa stara, a pochodzenie jej nie jest dokładnie znane. Prawdopodobnie pochodzi ona z okolic wybrzeża Morza Czarnego lub z Azji Mniejszej. Niektórzy jednak twierdzą że pochodzenie tych królików nie ma nic wspólnego z Turcją, a nazwano je angorskimi jedynie z racji podobieństwa ich wełny do okrywy innych ras zwierząt długowełnistych, takich jak np. kozy angorskie. W każdym razie rasę tę udoskonalili i ustalili już później hodowcy europejscy.

      Ścisłe dane o hodowli królików angorskich we Francji i w Niemczech datują się dopiero z drugiej połowy osiemnastego wieku. Były one wówczas białe, czarne, niebieskie, siwe oraz brązowe. Dzisiaj hodowana jest odmiana biała oraz czerwonooka, ze względu na dobrą jakość wełny, która nadaje się do farbowania na wszystkie kolory.

Waga żywa sztuk dorosłych nie przekracza 3.0 - 4.5 kg ale też i nie powinna być mniejsza niż 2,5 kg. Obfity porost wełny sprawia, że króliki te wydają się większe i cięższe niż są w istocie .

WYGLĄD ANGOR
      W typowej dla tej rasy sztuk wełna obrasta równomiernie całe ciało królika, z wyjątkiem pyszczka, który pokryty jest krótkim włosem. Na końcach uszu oraz nad czołem i na policzkach często formują się, zwłaszcza u samców, pęczki lub pędzelki dłuższych włosów.
Im dłuższy oraz miększy jest włos królików angorskich, tym jest wartościowszy. Przeciętnie długość wełny angorskiej nie przekracza 8- 15 cm, trafiają się jednak sztuki, u których wełna w pełnym odroście dochodzi do 30 cm długości. Wydatek wełny od dorosłego osobnika rocznie wynosi 150 - 350 g, a nawet po 400 - 500 g od jednego królika.

HODOWLA ANGORÓW
      Celem hodowli królików angorskich jest pozyskiwanie wełny. Hodowcy dążą do uzyskania wełny możliwie długiej, cienkiej oraz bez włosów rdzeniowych, lecz przy tym wyrównanej oraz mocnej. Króliki angorskie wymagają szczególnego oraz starannego pielęgnowania, zapewniającego jak najlepsze warunki wzrostu ich wełny. Dlatego też najczęściej trzymane są w klatkach z podłogą rusztową, bez ściółki. Stosowane są w również w klatkach dla królików angorskich zamiast luźnej ściółki maty słomiane, których każdy hodowca powinien mieć kilka kompletów na zapas do wymiany oraz przesuszania.