Nowozelandzki biały

     Królik nowozelandzki biały należy do średniej rasy, która została wyhodowana w Stanach Zjednoczonych na początku XX wieku. Powstała w wyniku krzyżowania miejscowych białych królików z olbrzymem belgijskim oraz zajęczakiem. Króliki te zyskały popularność dzięki wysokiej wartości użytkowej, którą cechują: doskonale umięśnienie, bardzo szubie tempo wzrostu w okresie pierwszych 2 -3 miesięcy życia, szybka zdolność do rozrodu oraz wysoka mleczność matek.
     Do Polski rasa ta została sprowadzona po wojnie z Anglią. Bardzo szybko przystosowała się do naszych warunków klimatycznych oraz hodowlanych. Zyskała uznanie hodowców stając się jedną z ważniejszych ras wykorzystywanych do przemysłowej produkcji brojlerów króliczych.

WYGLĄD

     Królik nowozelandzki biały posiada harmonijną budowę ciała. Jego tułów jest długi, w kształcie walcowatym, dobrze umięśniony. Przód i zad ma dobrze rozwinięty. Partia grzbietowa oraz łopatki są szerokie.
     Głowa królika jest mocno osadzona na krótkiej szyi oraz jest silnie związana z tułowiem. Głowa u samców jest krótka, szeroka o profilu lekko garbonosym, a u samic delikatniejsza.
U samic starszych (ponad 1 rok) dopuszcza się małe, symetryczne podgardle.
      Uszy mięsiste, grube, silnie osadzone, o widocznych zaokrąglonych górnych końcach, bardzo dobrze owłosione. Długość uszu wynosi od 10 cm do 11,5 cm.
Kończyny są silne, masywne i krótkie. Skoki obficie owłosione.
Ogon królika jest krótki, przylegający do tułowia.
     Królik nowozelandzki biały posiada okrywę włosową bardzo gęstą, sprężysta oraz jedwabistą. Długość włosów pokrywowych około 3 cm.
Barwa włosów pokrywowych na całym tułowiu, głowie i uszach jest koloru śnieżnobiałego.
Barwa włosów podszyciowych jest śnieżnobiała. Oczy koloru czerwonego, pazurki białe lub cieliste.
Masa ciała dorosłego królika wynosi od 5,30 kg d0 5,50 kg.

WADY DOPUSZCZALNE

     Mało harmonijna budowa ciała. Głowa i szyja widocznie wydłużona. Uszy cienkie, szpiczaste, słabo osadzone, mało owłosione o długości od 11,5 cm do 13 cm. Słabe, cienkie oraz długie nogi. Bardzo wyraźnie zaznaczone podgardle. Okrywa włosowa królika mniej gęsta, sprężysta oraz jedwabista, niewielkie sprzeczności w długości włosów pokrywowych w stosunku do długości standardowej. Lekki nalot koloru żółtego lub szarego w okrywie w tzw. klinie oraz na policzkach. Małe niezgodności w barwie oczu i pazurków w stosunku do wymagań standardowych.

WADY NIEDOPUSZCZALNE

      Masa ciała poniżej 3,5 kg lub powyżej 5,5 kg. Uszy o długości powyżej 13 cm, z tendencją do opadania. Silnie zaznaczone podwójne lub potrójne podgardle. Okrywa włosowa bardzo rzadka. Wyraźnie żółty nalot w okrywie, występowanie barw obcych (innych niż śnieżnobiała). Barwa oczu inna jak wzorcowa, pazurki pigmentowane.

W pracy hodowlanej powinniśmy zwracać uwagę na to, aby osobniki, które zostawiamy do dalszej hodowli posiadały jak najwięcej cech zbliżonych do ideału.