Duński biały

      Rasa królika duńskiego białego została wyhodowana w Dani w 1902 roku. Króliki tej rasy są hodowane ze względów hobbystycznych jak również pod względem użytkowości mięsnej, gdzie pod tym kątem są zbliżone do królików białych nowozelandzkich. Króliki nowozelandzkie posiadają jednak większą masę biała niż rasa królików duńskich.



     

WYGLĄD

Króliki tej rasy charakteryzują się umięśnionym tułowiem. Posiadają kępą budowę ciała. Głowa królików jest lekko garbonosa. Usz tych królików są krótkie oraz bardzo cienkie. Króliki posiadają futro o białej barwie (śnieżnobiała), jest bardzo gęste oraz sprężyste. Oczy zwierząt są koloru czerwonego. Masa ciała królika białego duńskiego wynosi około 4000 g.

     

HODOWLA

Bardzo dobra użytkowość mięsna królików duńskich białych oraz ich wczesne dojrzewanie prowadzi do używania tych zwierząt do produkcji materiału rzeźnego oraz krzyżowania ich z innymi rasami. Króliki do użytku mięsnego osiągają najlepszą wagę ciała w wieku około trzech lub czterech miesięcy. Ten wiek nie jest najlepszy do uzyskania skór, ponieważ są one nie za duże i nie posiadają odpowiedniej gęstości. Najlepszy okres do uzyskania dobrego futra to wiek zwierzęcia około siedmiu lub ośmiu tygodni.

      Króliki powinny być karmione pokarmem który zapewnia prawidłowy rozwój oraz szybki wzrost. Z rana podaje się im zboże (owies, jęczmień), w godzinach popołudniowych zielonkę, natomiast wieczorem króliki jedzą otręby z ziemniakami oraz mieszanki zbożowe.

      Samice kotne powinny mieć inną dietę. Z rana oraz w godzinach popołudniowych podajemy im zboża oraz zielonkę. W godzinach wieczornych zadaje się samicą siano, zioła, marchew, gotowane ziemniaki lub mniejsza ilość zboża. Samce są karmione jak młode króliki tylko w mniejszych ilościach pokarmowych.

      Króliki powinny mieć podawany pokarm w odpowiednich karmidłach. Nie możemy zapomnieć o zapewnieniu im stałego dostępu do świeżej wody, poidła przeznaczone dla pojenia królików pozwolą na zminimalizowanie zabrudzeń wody.